Przewodnictwo elektryczne selenu y jest niewielkie, wzrasta jednak wydatnie pod działaniem promieni świetlnych. Wrażliwość selenu na zmianę natężenia padającego nań światła wielokrotnie przewyższa wrażliwość oka ludzkiego. Dzięki takiemu zachowaniu się selenu można za pomocą mostka selenowego zamieniać impulsy świetlne na elektryczne, co wyzyskuje się w aparatach służących do przesyłania obrazów na odległość (telewizja), do automatycznego uruchamiania urządzeń elektrycznych w instalacjach alarmowych przeciwko włamaniom („oko elektryczne”) itp.
Selen metaliczny topi się w 220°C, wrze w 688°C. Para jego jest barwy żółtawej. W granicach temperatur 900—1800°C składa się ona z cząsteczek dwuatomowych Se2, w temperaturach niższych zachodzi asocjacja. Z pomiarów kriometrycznych w roztworach CS2 wynika dla selenu ciężar cząsteczkowy odpowiadający wzorowi Seg.
Pod względem chemicznym selen wykazuje daleko idące podobieństwo do siarki. W związkach z wodorem i metalami ma jak i ona wartościowość — 2. Łącząc się natomiast z pierwiastkami elektroujemnymi, przede wszystkim z tlenem i fluorowcami, występuje jako pierwiastek cztero- i sześciowartościowy. Związki selenu czterowartościowego są przy tym na ogół trwalsze niz sześciowartościowego (wprost przeciwnie niż u siarki). Wprawdzie niektóre pierwiastki metaliczne łączą się z selenem bardzo energicznie (np. potas), na ogół jednak powinowactwo ich do selenu jest mniejsze niż do siarki. To samo dotyczy też tlenu. Selen spala się w czystym tlenie płomieniem niebieskim, wytwarzając dość znaczne ilości ciepła (53,35 kcal/g-at.). Na powietrzu jednak spalanie odbywa się z trudnością. Utworzony dwutlenek selenu, Se02, daje się przy tym znacznie łatwiej redukować na wolny pierwiastek niż S02. W przeciwieństwie do tego fluorowcowe związki selenu są trwalsze od związków siarki. Z siarką selen bezpośrednio się nie łączy. Udało się jednak otrzymać na drodze pośredniej związek o wzorze SeS2.