Termochemia. Prawo Hessa

0

Każdej prawie przemianie chemicznej towarzyszy taki czy inny efekt cieplny. Zależnie od tego, czy jest on dodatni, czy ujemny, przemiana nazywa się egzo- lub endotermiczna. Wydzielana w reakcji egzotermicznej energia cieplna powstaje kosztem innego rodzaju energii, zawartej w substancjach reagujących w postaci utajonej. Ten rodzaj dnergii potencjalnej określany bywa zwykle jako energia chemiczna. Z zasady zachowania energii wynika, że substancje powstające w wyniku reakcji egzotermicznej są uboższe w energię chemiczną od substancji wyjściowych i odwrotnie, podczas przemiany endotermicznej zasób energii chemicznej mieszaniny reagującej wzrasta kosztem dopływającej z zewnątrz energii cieplnej (por. § 18).

Dział chemii traktujący o przemianach energii chemicznej w cieplną i odwrotnie nosi nazwę termochemii. W myśl podstawowego prawa termochemii, wykrytego przez Hessa w 1840 r., a więc jeszcze przed ustaleniem ogólnej zasady zachowania energii, ogólna ilość ciepła, wydzielona podczas kilku następujących po sobie przemian chemicznych, zależy wyłącznie od stanu początkowego układu oraz od końcowego wyniku tych przemian. Nie zależy zaś od rodzaju poszczególnych przemian ani od stanów pośrednich, przez które układ przechodzi przed osiągnięciem. stanu końcowego (prawo stałości sum cieplnych albo prawo Hessa). Na przykład podczas spalania gra- moatomu węgla (12 g) uzyskuje się tę samą ilość ciepła niezależnie od tego, czy spalanie odbywa się od razu wobec nadmiaru powietrza na dwutlenek węgla (96,36 kcal), czy też na razie spali się on w mniejszej ilości powietrza na CO (28,8 kcal), a dopiero potem otrzymany tlenek węgla przekształci się w dwutlenek (67,56 kcal). Istotnie łatwo sprawdzić, że 96,36 = 28,8 + 67,56.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>