W niskich temperaturach kwas tiosiarkowy można przechowywać przez kilka tygodni. W temperaturze pokojowej rozkłada się na siarką, SO2 i kwasy wielotionowe. Wobec NaOH zachowuje się jako mocny kwas dwuzasadowy.
Sole kwasu tiosiarkowego — tiosiarczany — są na ogół trwałe i dobrze poznane. Znany jest tylko jeden szereg soli, mianowicie sole obojętne, Większość ich jest rozpuszczalna w wodzie, niektóre jednak, a przede wszystkim tiosiarczany barowy, ołowiawy i srebrowy, rozpuszczają się trudno. Łatwo rozpuszczalne tiosiarczany krystalizują przeważnie w stanie uwodnionym. Najczęściej spotyka się w praktyce tiosiarczan sodowy, Na2S20i 5H20, tworzący duże przeźroczyste kryształy, łatwo rozpuszczalne w wodzie. W 48,5°C tiosiarczan sodowy topi się w swej wodzie kr y stali żacy jnej i podczas oziębiania bardzo łatwo ulega przechłodzeniu, tak iż może być w zwykłej temperaturze przetrzymywany całymi dniami w stanie ciekłym. Dopiero przez wstrząs, pocieranie ścianek naczynia pręcikiem szklanym lub najlepiej przez wprowadzenie kryształka stałego tiosiarczanu można wywołać jego krystalizację, podczas której następuje znaczny wzrost temperatury wskutek wydzielania się ciepła krzepnięcia.
W roztworze tiosiarczany mają dużą skłonność do łączenia się z innymi solami na związki zespolone, wskutek czego roztwory ich rozpuszczają w sobie wiele związków, nierozpuszczalnych w czystej wodzie. Tiosiarczan srebrowy, powstający przez dodanie tiosiarczanu sodowego do roztworu rozpuszczalnej soli srebrowej, rozpuszcza się w nadmiarze odczynnika strącającego w myśl równania: AgaSCh + 5S202s- = 2[Ag(S203)3p- .