Jako substancja o charakterze kwasowym HN3 rozpuszcza metale, tworząc sole, zwane azydkami, o wzorze MN3 (nie mylić z azotkami, którym odpowiada wzór M3N. Sam kwas azotowodorowy ulega przy tym redukcji na hydrazynę i amoniak: – 7HX3 -j- 6M1 X2II4 — XII, -j- 6MH3, zachowuje się więc jak kwas utleniający.
Pod względem rozpuszczalności soli kwas azotowodorowy wykazuje podobieństwo do kwasu solnego (por. § 122). Większość azydków jest w wodzie łatwo rozpuszczalna. Do nierozpuszczalnych należą: azydek srebrowy, AgN3 rtęciawy, Hg2(N»)2 i olowiawy Pb(N3)j. Azydki: sodowy, potasowy i innych metali lekkich ulegają rozkładowi dopiero po silniejszym ogrzaniu (około 250°C). Znacznie mniej trwałe są azydki metali ciężkich (prócz wyżej wymienionych soli trudno rozpuszczalnych należy tu także azydek miedziowy). Wybuchają one bardzo silnie już pod wpływem uderzenia. Stąd azydki te, przede wszystkim azydek ołowiawy, stosowane są jako detonatory, tj. substancje, które przez swój wybuch mogą doprowadzić do eksplozji większe ilości innych materiałów wybuchowych, samych przez się mniej wrażliwych na wstrząsy i uderzenia.
Ze względu na osobliwy wzór chemiczny ciekawy jest azydek amonowy: NH3 HN3 lub Cząsteczka HN3 ma łańcuchowy układ atomów: H—X1=N2zhN3. Odległości między atomami wynoszą H —N1 = 1,01 A, N1 —N’J = 1,24 A, N-N3 = 1,12 A kąt H —N1—N2 = 110°52\