You are here: Home > Chemia nieorganiczna > Jodek antymonawy i siarczek antymonawy

Jodek antymonawy i siarczek antymonawy

W wodzie rozpuszcza się klarownie tylko w obecności nadmiaru kwasu. Czysta woda powoduje częściową hydrolizę. Wydzielają się przy tym trudno rozpuszczalne chlorki zasadowe jako biały bezpostaciowy osad, którego skład ilościowy zależy od warunków reakcji. Udało się wyodrębnić dwa takie związki o określonym składzie: SbO Cl — chlorek antymonylu, oraz SbCls. Ten drugi związek stosowany był przez czas jakiś w lecznictwie pod nazwą proszku Algarota. Pod wpływem wody zasadowe chlorki antymonu po dłuższym czasie ulegają całkowitej hydrolizie i przekształcają się w tlenek. Przemiana następuje szybciej, jeśli do roztworu doda się nieco węglanu sodowego. Kwas solny przeprowadza tlenochlorki z powrotem w SbCl3.

Z chlorkami litowców powstają sole zespolone (chloroantymoniny), zwykle o ogólnym wzorze MjSbClg]. Chlorek antymonawy przyłącza też łatwo różne związki organiczne. Bromek antymonawy, SbBra, tak co do sposobu otrzymywania, jak i własności przypomina chlorek (gęstość 4,15 g/cm3, tt. 96,6°C, tw. około 280°C).

Jodek antymonawy, SbJ3, otrzymuje się przez działanie na sproszkowany antymon roztworem jodu w dwusiarczku węgla. Krystalizuje w postaci ciemnoczerwonych płytek układu heksagonalnego o gęstości 4,85 g/cm3 (tt. 171°C, tw. około 400°C). Jodoantymoniny również są znane.

Siarczek antymonawy, SbĄ, stanowi główną rudę antymonu — antymonit. Tworzy zazwyczaj piramidalnie zakończone słupy rombowe barwy ciemnoszarej o połysku metalicznym, nieźle przewodzące prąd elektryczny. Gęstość antymonitu wynosi 4,6 g/cm3, tt. 548°C. Otrzymany przez działanie gazowym siarkowodorem na roztwór soli antymonawej, SboS3, strąca się jako bezpostaciowy osad barwy pomarańczowej : – 2SbCl3 + 3H2S Sb2S3 + 6HC1.

Leave a Reply