Zastosowanie prawa działania mas do tej równowagi wielofazowej (§ 46) daje: [COi] = K dla t = const. Każdej temperaturze odpowiada ściśle określone ciśnienie cząstkowe CO2 w fazie gazowej, będącej w stanie równowagi z tlenkiem i nierozlożonym węglanem. Ciśnienie to nosi nazwę prężności rozkładowej węglanu. Ponieważ rozkład węglanów wymaga doprowadzenia ciepła z zewnątrz, ich prężność rozkładowa rośnie więc ze wzrostem temperatury. Temperaturę, w której osiągnie ona wysokość jednej atmosfery, nazywa się temperaturą rozkładu. Dla węglanu wapniowego prężność rozkładowa ma w różnych temperaturach wartości podane w tablicy 57.
Duże ilości dwutlenku węgla otrzymuje się w technice jako produkt uboczny podczas wypalania wapna. Proces ten prowadzi się w specjalnych piecach szybowych, zwanych wapiennikami. U góry ładuje się węglan wapniowy wraz z koksem dostarczającym przez spalanie potrzebnego do reakcji ciepła, gotowe zaś wapno (tlenek wapniowy) wygarnia się u dołu (rys. 113). Gazy wylotowe zawierają około 33°/o C02, który wyodrębnia się przez rozpuszczanie w wodzie pod ciśnieniem i późniejsze wygotowanie roztworu.
Do wytwarzania dwutlenku węgla na skalę laboratoryjną metoda ta jest zbyt kłopotliwa. Znacznie wygodniej jest działać na węglan wapniowy kwasem solnym w aparacie K i p p a: CaC03 + 2HCI = CaCl3 + HaO -!- CO.
W celu uwolnienia od porwanego kwasu solnego wydzielający się gaz przepuszcza się przez płuczkę z wodą, a następnie przez drugą płuczkę ze stężonym kwasem siarkowym dla osuszenia.