Przez szybkie oziębienie pary arsenu poniżej — 40°C powstaje tzw. arsen żółty, jako woskowata masa krystaliczna o gęstości 1,97 g/cm3, odpowiadająca pod każdym względem fosforowi białemu. Jest znacznie bardziej aktywny niż arsen metaliczny, rozpuszcza się w dwusiarczku węgla itd. Jest to odmiana nietrwała, ulegająca w zwykłej temperaturze powoli, szybciej po ogrzaniu lub pod wpływem światła, przemianie w trwałą odmianę metaliczną. Przejściowo tworzy się przy tym tzw. arsen czarny, który powstaje też przez rozkład arsenowodoru na rozgrzanych powierzchniach szklanych w postaci dobrze przylegającego ,,lustra arsenowego” o metalicznym połysku. Niektórzy chemicy nie uważają arsenu czarnego za osobną odmianę, lecz za arsen metaliczny w szczególnym stanie rozdrobnienia. To samo dotyczy też arsenu brunatnego, otrzymywanego przez redukcję związków arsenu chlorkiem cynawym w kwaśnym roztworze.
Read More