Trójtlenek dwusiarkowy, S203, powstaje przez rozpuszczenie siarki w zupełnie suchym trójtlenku. Po odparowaniu nadmiaru trójtlenku pozostaje „pół- toratlenek” w postaci masy krystalicznej o barwie zielonej. Jest to substancja nad zwyczaj wrażliwa na działanie drobnych nawet śladów wilgoci, które rozkładają ją na siarkę, dwutlenek siarki i kwas siarkowy. W dymiącym kwasie siarkowym dopuszcza się z zabarwieniem od niebieskiego do brunatnego, zależnie od większej lub mniejszej zawartości S03 w dymiącym kwasie. Brunatna barwa tych roztworów pochodzi od siarki, wydzielonej w postaci koloidowej zawiesiny. Niektórzy autorzy uważają również póltoratlenek nie za właściwy związek, lecz za taką zawiesinę siarki w trójtlenku siarki.
Tlenek siarki, SO, został otrzymany w stanie czystym po raz pierwszy w 1933 r. (S c h e n k) za pomocą wyładowań jarzeniowych w dwutlenku siarki lub w mieszaninie S02 z parą siarki, jako bezbarwny gaz, powoli tylko ulegający rozpadowi w zwykłej temperaturze. Przejściowe powstawanie tego związku zostało też stwierdzone na drodze optycznej podczas wielu reakcji, m. in, podczas spalania siarki z niedostateczną ilością tlenu.
W stanie gazowym tlenek siarki składa się prawdopodobnie z cząsteczek podwójnych, S202. W temperaturze ciekłego cowietrza zestala się na masą pomarańczo woczerwoną, stanowiącą przypuszczalnie polimer o długich łańcuchach który nie da się z powrotem przeprowadzić w stan gazowy bez rozkładu.
Podobnie jak póltoratlenek, SO rozkłada się w zetknięciu z wodą w myśl równania: – 3SO + H20 = H2S + 2S02, po czym siarkowodór i dwutlenek siarki reagują ze sobą wydzielając siarkę (§ 148).