You are here: Home > Chemia nieorganiczna > Destylacja rozkładowa węgla. Koks cz. II

Destylacja rozkładowa węgla. Koks cz. II

Ilości poszczególnych produktów destylacji rozkładowej węgla kamiennego zależą z jednej strony od sposobu jej prowadzenia, w szczególności od temperatury ogrzewania, z drugiej zaś — od rodzaju materiału wyjściowego. Destylację rozkładową prowadzi się przeważnie w temperaturach 1000°C i wyższej. Nie wszystkie gatunki węgla nadają się w równej mierze do tego procesu. Jedne gatunki dają duże ilości produktów lotnych, 30—40% na wagę węgla, oraz koks mało lub wcale nie spieczony o małej wytrzymałości mechanicznej, nadający się co najwyżej do celów opałowych. Są to węgle gazowe i gazowo-płomienne. Stosuje się je głównie w gazowniach do wytwarzania gazu świetlnego. Z innych znów gatunków, tzw. węgli koksowych, otrzymuje się dobrze spieczony, twardy koks (koks hutniczy), lecz mniejsze ilości gazu 20— 30%). Zakłady przemysłowe nastawione na produkcję przede wszystkim dobrego koksu hutniczego noszą nazwę koksowni. W urządzeniach technicznych różnią się one od gazowni tym głównie, że destylację węgla prowadzi się w specjalnych piecach komorowych, ogrzewanych gazami spalinowymi, przepływającymi kanałami w ściankach komór. W gazowniach natomiast ogrzewa się węgiel w stalowych retortach różnych systemów z wykładziną z ogniotrwałych materiałów krzemionkowych. Jedynie w wielkich gazowniach stosuje się piece komorowe podobne do używanych w koksowniach. Zresztą w nowszych zakładach różnice w instalacjach technicznych gazowni i koksowni są coraz mniejsze.

Niektóre gatunki węgla, tzw. węgle chude i antracytowe, w ogóle nie nadają się do destylacji rozkładowej, wytwarzają bowiem małą ilość produktów lotnych i dają koks mało lub wcale nie spieczony.

W nowszych czasach prowadzi się też proces destylacji rozkładowej węgla kamiennego w temperaturach znacznie niższych, około 500°C (tzw. wytlewanie węgla). Otrzymuje się przy tym smołę („prasmołę”) i gaz, których skład różni się dość znacznie od produktów wytwarzanych w procesie wysokotemperaturowym. Stała pozostałość, tzw. pół- koks, zawierający jeszcze kilka procent składników lotnych, stosuje się głównie jako paliwo w gospodarstwie domowym o mniej więcej tej samej wartości opałowej co koks, lecz o dużo łatwiejszym zapłonie, spalające się prawie bez dymu.

Proces wytlewania stosowany jest również, choć w dużo mniejszej skali, do węgla brunatnego i łupków bitumicznych. Otrzymuje się przy tym pewne ilości olejów oraz gazu.

Leave a Reply