Ciężar cząsteczkowy fluorowodoru cz. II

Lebeau i Damiens (1927) otrzymali fluorek tlenu przez, działanie gazowym fluorem na rozcieńczony roztwór wodorotlenku sodowego: 2NaOH + 2Fa= 2NaF 4 H,0 + OFa.

Obok tego z rozkładu wody przez fluor powstaje tlen. Fluorek tlenu jest gazem bezbarwnym o intensywnym zapachu, silnie działającym na błony dróg oddechowych, prawie dwukrotnie cięższym od powietrza (1 litr w warunkach normalnych waży 2,421 g). Z gęstości tej wynika ciężar cząsteczkowy 54, zgodnie z powyższym wzorem. Oziębiony do — 144,8°C fluorek tlenu skrapla się na ciecz barwy intensywnie żółtej (d = 1,53 g/1), krzepnącą w —223,6°C. Jak prawie wszystkie tlenowe połączenia fluorowców, jest związkiem endo- termicznym (ciepło tworzenia wynosi —8 kcal/g-cz.). Mimo to w niskich temperaturach jest dość trwały. Nie nadgryza szkła, w wodzie rozpuszcza się niezbyt obficie (68 cm3 w litrze w 0°C), rozkładając się powoli w myśl równania: OF2 4 11,0 = 2HF 4- 02 4 74,8 kcal.

Gdy jednak przez mieszaninę pary wodnej z gazowym OF2 przepuści się iskrę elektryczną, ta sama reakcja ma przebieg wybuchowy. W temperaturach wyższych, a także pod wpływem światła OF2 rozpada się powoli na składniki.

Cząsteczka OF2 ma trójkątny układ atomów. Odległość F—O wynosi 1,418 A, kierunki obu wiązań F—O tworzą ze sobą kąt 103°. Przez bezpośrednie łączenie tlenu z fluorem pod wpływem wyładowań jarzeniowych Ruff i Menzel otrzymali (1933) związek tlenu z fluorem o wzorze F202 jako gaz barwy brunatnej, skraplający się w —57°C na wiśniowoczerwoną ciecz o gęstości 1,45 g/cm3. Związek ten jest jednak bardzo nietrwały i rozpada się na fluor oraz tlen nieco powyżej temperatury wrzenia. CHLOR, Cl L. at. 17, ciężar at, 35,457, Izotopy: 35 i 37.