Dwutlenek telluru rozpuszcza się też dość dobrze w roztworach mocnych kwasów, tworząc z nimi sole typu TeOXi (gdzie X oznacza jedno- wartościową resztę kwasową), w których tellur występuje jako składnik elektrododatni. Dwutlenek telluru albo wodorotlenek H2Te03 jest więc związkiem amfoterycznym. Jego stała dysocjacji kwasowej Kk jest rzędu 10 stała dysocjacji zasadowej natomiast Kz — rzędu lO11.
Działaniem dwutlenku siarki, jak również innych środków redukujących Te02 daje się łatwo odtlenić do wolnego pierwiastka. Silne środki utleniające, jak kwas chromowy w obecności HNO3 lub kwas chlorowy, przeprowadzają go w kwas tellurowy. Ten ostatni wydziela się po częściowym odparowaniu roztworu w postaci .bezbarwnych kryształów jednoskośnych o gęstości 3,071 g/cm3, których skład odpowiada wzorowi Te(OH)e (kwas ortotellurowy). Związek ten rozpuszcza się w wodzie dość dobrze. Od kwasu selenowego i siarkowego różni się nie tylko składem, lecz także tym, że jest kwasem bardzo słabym. Roztwory jego mają smak słodki z posmakiem metalicznym prądu prawie nie przewodzą.
Po ogrzaniu do 300°C kwas tellurowy traci całą wodę i przechodzi w trójtlenek, Te03, substancję stałą, żółtą, praktycznie nierozpuszczalną w wodzie. W temperaturze czerwonego żaru trójtlenek rozpada się na tlen i dwutlenek. Fluorowcowe związki telluru powstają podczas bezpośredniego łączenia się pierwiastków.