Te stężone roztwory kwasu chlorowego działają silnie utleniająco. Natomiast roztwory rozcieńczone są trwałe i mogą być ogrzewane bez rozkładu prawie do wrzenia.
Kwas chlorowy zawiera chlor +5 wartościowy. Jest to mocny kwas jednozasadowy. Budowę anionu CiO przedstawia wzór elektronowy, w którym atom chloru ma jeden dublet „wolny”. Anion ma kształt trójkątnej piramidy z atomem chloru u wierzchołka i atomami tlenu na narożach u podstawy.
Sole kwasu chlorowego noszą nazwę chloranów. Powstają one obok chlorków podczas ogrzewania podchlorynów w roztworze wodnym. Otrzymuje się je zwykle przez elektrolizę chlorków na gorąco, pozwalając działać na siebie produktom elektrolizy, chlorowi i wodorotlenkowi. Przejściowo powstają podchloryny. Sumaryczny przebieg procesu wyraża się równaniem: 60BT + 3C13 = 310 + 5 Cl“ + ClOj.
Wszystkie chlorany rozpuszczają się łatwo w wodzie. Najpospoliciej spotykany w handlu chloran potasowy, zwany solą Bertholleta, w zimnej wodzie rozpuszcza się dość trudno, znacznie łatwiej na gorąco. Dzięki temu może on być łatwo oczyszczony przez krystalizację. Jak widać z powyższego równania reakcji, tylko 1/6 użytego wodorotlenku ulega przemianie na chloran, pozostałe zaś 5/6 — na mało war- tościowy chlorek. Dla zaoszczędzenia stosunkowo drogiego wodorotlenku potasowego otrzymuje się też znaczne ilości soli Bertholleta sposobem L i e b i g a, polegającym na działaniu chlorem na zawiesinę wodorotlenku wapniowego w wodzie (tzw. mleko wapienne) na gorąco: 6Ca(OH)s + 60, = 6HaO + 5CaCl2 + CafClO,),.
Przez wymianę podwójną z chlorkiem potasowym otrzymuje się z powstałego chloranu wapniowego sól potasową, która po oziębieniu krystalizuje z roztworu.