Na skalę laboratoryjną można otrzymać hydrazynę również przez działanie na mocznik podchlorynem w środowisku zasadowym: co(Nn2)2 + ocr + 2on – = NJB nao + cr + co2_. Powstaje ona też z amoniaku podczas wyładowań elektrycznych pomiędzy elektrodami niklowymi pod ciśnieniem ok. 90 mm Hg.
Bezwodna hydrazyna, czyli dwuamina, NH2 NH2, tworzy ciecz oleistą, mieszającą się z wodą i alkoholem w każdym stosunku. Jest związkiem znacznie bardziej podatnym do reakcji chemicznych niż amoniak. Łatwo np. reaguje z sodem i innymi metalami, tworząc hydra- zydki, np. NH2NHNa lub N2H2Zn, związki zapalające się w zetknięciu z tlenem z powietrza, parą wodną lub alkoholem. Również i sama hydrazyna na powietrzu ulega utlenieniu na wodę i azot: K2H4 + O, = K2 + 2HaO.
Budowę cząsteczki hydrazyny przedstawia wzór. Odległości międzyatomowe wynoszą N —N 1,47 A, NH 1,04 A kąt H —N—H = 108°. Grupy NH2 nie leżą w jednej płaszczyźnie wskutek tego cząsteczka posiada dość znaczny moment dipolowy.
Hydrazyna może się łączyć bezpośrednio z kwasami — podobnie jak amoniak — tworząc sole hydrazonowe. Zachowuje się przy tym jak zasada dwuwartościowa, więc tworzy dwa rodzaje soli, np. (N2H5)C1 — chlorek hydrazonowy i (NjHgJC — dwuchlorek hydrazonowy. Z soli tych najczęściej spotyka się siarczan (N2H()S04, krystalizujący w dużych płytkach lub pryzmatach, trudno rozpuszczalny w zimnej, łatwo w gorącej wodzie-dlatego dobrze nadaje się do oczyszczania związków hydrazonowych przez krystalizację.
Hydrazyna znajduje pewne zastosowanie w laboratorium ze względu na swoje wybitne własności redukujące. Szczególnie typowe dla hydrazyny lub soli hydrazonowych w roztworach zasadowych jest wydzielanie metali szlachetnych z ich związków. Redukując np. sól srebrową siarczanem hydrazonowym można otrzymać srebro w postaci lśniącego zwierciadła: łshjH -j- 4Ag+ + 4OH- = 4Ag – – 4H20.
Ostatnio hydrazyna w mieszaninie z nadtlenkiem wodoru znalazła zastosowanie jako paliwo do pocisków rakietowych. Odpowiadająca hydrazynie, czyli dwuaminie, dwuimina, NH = NH, otrzymana została za pomocą wyładowań jarzeniowych w mieszaninie azotu z wodorem lub amoniaku z hydrazyną pod niskim ciśnieniem jako związek bardzo nietrwały.