Próba Marsha jest tak czuła, że pozwala wyraźnie stwierdzić zawartą w badanej substancji ilość arsenu nie przekraczającą 0,1 v (1 V = 10 15 g). Ponieważ zarówno techniczny cynk, jak i kwas siarkowy zawierają zawsze niewielkie ilości arsenu pochodzące z surowców użytych do ich produkcji, należy przed wykonaniem właściwego badania przekonać się za pomocą ,.ślepej próby”, że stosowane odczynniki są zupełnie wolne od tego zanieczyszczenia.
Jako substancja łatwo oddająca swój wodór ASH3 działa silnie re- dukująco. Z roztworów soli srebrowych wytrąca on srebro metaliczne w postaci brunatnego osadu. Z bezwodnym azotanem srebrowym tworzy natomiast arsenek srebrowy, AsAg1, który łączy się z dalszą ilością azotanu na związek o wzorze AsAg. 3AgNO:! barwy żółtej. Reakcję tę wykorzystuje się w próbie Gutzeita na obecność arsenu próba ta jest nie tak czuła,, lecz za to jeszcze prostsza w wykonaniu niż próba Marsha. Badaną substancję umieszcza się w probówce wraz z cynkiem i kwasem siarkowym. Do górnej części probówki wprowadza się kawałek waty w celu zatrzymania kropelek cieczy porywanych przez wywiązujące się gazy. Na górny wylot pionowo ustawionej probówki kładzie się kawałek bibuły, a na niej umieszcza się kryształek azotanu srebrowego, W razie obecności arsenu w badanej substancji azotan srebrowy przybiera barwę żółtą, która po zwilżeniu kryształka wodą przechodzi w brunatnoczarną na skutek wydzielania się srebra.
Związki arsenu z metalami noszą nazwę arsenków. Niektóre z nich, jak arsenki litowców, berylowców, cynku i inne, mogą być uważane za pochodne arsenowodoru, gdyż wzory ich dają się wyprowadzić z wzoru AsHa przez wymianę atomów wodoru na metale. Arsenki te rozkładają się pod wpływem wody lub kwasów z wydzieleniem arsenowodoru. Inne natomiast, a wśród nich naturalne arsenki żelazowców, są dość odporne na działanie kwasów i zarówno z wyglądu, jako też składu i własności chemicznych należą raczej do związków międzymetalicznych.