Własności amoniaku

W zwykłej temperaturze amoniak tworzy gaz bezbarwny o intensywnym swoistym zapachu, silnie drażniącym błony śluzowe. Jest znacznie lzejszy od powietrza. Przez zastosowanie niezbyt wysokiego ciśnienia (około 8,5 at) amoniak daje się skraplać już w 20°C na ciecz ruchliwą, bezbarwną, wrzącą pod normalnyn ciśnieniem w — 33,4°C. Pochłaniane podczas parowania ciepło jest bardzo duże (325 cal/g), wskutek czego amoniak znalazł obszerne zastosowanie w chłodnictwie, w szczególności do sztucznego wytwarzania lodu.

Skroplony amoniak znajduje w nowszych czasach coraz szersze zastosowanie w badaniach naukowych jako rozpuszczalnik, zwłaszcza dla substancji nierozpuszczalnych w wodzie lub wrażliwych na jej działanie. Rozpuszcza on w sobie AgCl, AgBr i wiele innych soli. Otrzymuje się przy tym roztwory dobrze przewodzące prąd elektryczny wskutek dysocjacji elektrolitycznej. Sam amoniak w stanie skroplonym słabo tylko przewodzi prąd, dzięki dysocjacji na jony NHL i NH. Metale lekkie, jak sód, potas, wapń, rozpuszczają się z zabarwieniem intensywnie niebieskim. Zabarwienie to spowodowane jest prawdopodobnie przez metal w stanie rozproszenia koloidowego. Po pewnym czasie znika ono wskutek utworzenia odpowiednich amidków, np. NHaNa.

Amoniak, w przeciwieństwie do większości związków azotu, jest związkiem egzotermicznym, lecz ilość ciepła wydzielająca się podczas jego powstawania jest niezbyt wielka. Dlatego też, aczkolwiek w zwykłej temperaturze amoniak jest związkiem dość trwałym, ulega on łatwo rozkładowi na pierwiastki w temperaturach nieco wyższych (tabl. 44).

Na powietrzu w zwykłych warunkach amoniak się nie pali. Jeśli jednak wprowadzić go do płomienia palnika gazowego, spala się on płomieniem płowożółtym. Jako końcowe produkty spalania otrzymuje się wodę i wolny azot: – 4NN3-|-302=2N2 + 6H20.