Własności bromu

Brom jest obok rtęci jedynym pierwiastkiem występującym w zwykłej temperaturze w stanie ciekłym. Ciekły brom ma barwę ciemnobrunatną, prawie czarną. Działa on niszcząco na tkanki organiczne i na skórze wywołuje bolesne oparzenia. Prężność pary już w zwykłej temperaturze jest dość znaczna, w 58,8°C zaś osiąga wartość 1 atmosfery. Para jest zabarwiona na kolor czerwonobrunatny i odznacza się przenikliwym duszącym zapachem, jeszcze trudniejszym do zniesienia niż zapach chloru. Z gęstości par w niezbyt wysokich temperaturach wynika, że cząsteczka bromu składa sie z dwóch atomów. Dopiero powyżej 700°C rozpoczyna się w dostrzegalnym stopniu dysocjacja na pojedyncze atomy: Br22Br — 45,4 kcal.

Rozpuszczalność bromu w wodzie jest niezbyt wielka: 100 części Wagowych wody w 0°C rozpuszczają 4 części, w 20°C — 3,55 części bromu. Otrzymany roztwór (woda bromowa) zachowuje się podobnie jak woda chlorowa. W temperaturach niższych wydziela się z niej hydrat, którego skład odpowiada wzorowi Br2 IOH2O. Na świetle brom reaguje z wodą z wydzieleniem tlenu, aczkolwiek powolniej niż chlor. Z tego powodu woda bromowa powinna być również przechowywana w naczyniach z ciemnego szkła. Wodne roztwory bromu mają barwę czerwonobrunatną.

Znacznie lepiej niż w wodzie brom rozpuszcza się w niektórych rozpuszczalnikach organicznych, jak eter, chloroform, dwusiarczek węgla. Gdy więc wodę bromową wstrząsa się z jedną z tych cieczy, większa część bromu przechodzi do roztworu niewodnego.