Własności fosforu. Odmiany alotropowe cz. II

Przechowywany w zwykłej temperaturze w zetknięciu z wilgotnym powietrzem fosfor świeci w ciemności. Pochodzi to stąd, że para fosforu ulega powolnemu utlenieniu, a część energii tej reakcji wydziela się pod postacią promieniowania widzialnego (chemiluminescen- cja). Podczas tego powolnego utlenienia fosforu na powietrzu powstają głównie niższe tlenki fosforu. Dla zapobieżenia mu przechowuje się biały fosfor pod wodą.

Uderzające jest, że świecenie fosforu ustaje w czystym tlenie pod ciśnieniem 1 Atm, a ponownie się pojawia, gdy ciśnienie spada do wysokości ciśnienia cząstkowego tlenu w atmosferze. Fakt ten, pozornie sprzeczny z prawem działania mas, został wyjaśniony przez stwierdzenie, że powolne utlenianie fosforu jest reakcją łańcuchową (§ 120), mogącą przebiegać tylko wówczas, gdy cząstkowe ciśnienie gazów reagujących leży w określonych granicach. Niezbędna do tej reakcji jest też obecność pary wodnej. Przez obecność takich substancji, jak alkohol, eter, NH3, H2S, SO2 i in,, świecenie fosforu silnie osłabia się lub nawet całkiem zanika.

Fosfor może być przeprowadzony w kwas fosforowy działaniem silnych środków utleniających, np. kwasu azotowego. Jako substancja o dużym powinowactwie do tlenu działa on silnie redukująco, wydzielając metale szlachetne i półszlachetne, np. złoto, srebro, rtęć z ich soli.

Fosfor biały jest silną trucizną: już 0,1 g fosforu wprowadzonego do żołądka działa zabójczo. Z tego względu praca z nim, zwłaszcza wobec jego łatwej zapalności, musi się odbywać z zachowaniem ostrożności.