Występowanie i otrzymywanie chloru

Pod względem ilości, w jakiej występuje na powierzchni ziemi, chlor zajmuje wśród innych pierwiastków jedenaste miejsce, stanowiąc około 0,2% skorupy ziemskiej. Spotyka się go wyłącznie w związkach z innymi pierwiastkami. Najbardziej rozpowszechnionym spośród tych związków, stanowiącym najważniejszą substancję wyjściową dla otrzymywania wszystkich innych preparatów chlorowych, jest chlorek sodowy, NaCl, czyli zwykła sól kuchenna. Olbrzymie ilości tej soli znajdują się obok znacznie mniejszych ilości innych chlorków w stanie rozpuszczonym w wodzie oceanicznej, gdzie zawartość jej wynosi średnio 2,8°/c. Znacznie większy odsetek rozpuszczonej soli kuchennej zawierają niektóre źródła mineralne, tzw. solanki, oraz liczne jeziora bezodpływowe. Morskiego pochodzenia są też niewątpliwie pokłady stałego NaCl, tzw. soli kamiennej, spotykane w wielu miejscach kuli ziemskiej w Polsce przede wszystkim w Wieliczce i Bochni pod Krakowem oraz w okolicach Inowrocławia i Ciechocinka na Kujawach. Pokłady te powstały przez stopniowe wysychanie części morza, które na skutek procesów geologicznych zostały odcięte od łączności z oceanem. Zjawisko to obserwuje się i w czasach obecnych, np. w licznych słonych jeziorach Azji Środkowej i na południo-wschodzie europejskiej części ZSRR. W niektórych miejscach pokładom chlorku sodowego towarzyszą chlorki potasowy, magnezowy i wapniowy oraz inne sole.

Po raz pierwszy chlor został wyodrębniony przez Scheelego w 1774 r. działaniem kwasu solnego na dwutlenek manganu. Z początku uważano go za tlenek hipotetycznego pierwiastka murium (stąd aptekarska nazwa kwasu solnego: „acidum muriaticum”) dopiero Davy (1810) udowodni! jego pierwiastkową naturę.