Nadtlenki i kwasy nadtlenowe siarki

Kwas nadtlenodwusiarkowy (nadsiarkowy), H2S2OS i nad- tlenodwusiarczany (nadsiarczany). Podczas elektrolizy stężonych roztworów (40—50°/o) kwasu siarkowego w niskiej temperaturze pomiędzy elektrodami platynowymi przy odpowiednio dużej gęstości prądu na anodzie można otrzymać kwas nadtlenodwusiarkowy o wzorze HoSOg, zwany zwykle kwasem nadsiarkowym. Sole jego, nadtlenodwusiarczany (nadsiarczany), zwłaszcza dobrze krystalizujące sole potasową i amonową, otrzymuje się przez elektrolizę roztworów wodorosiarczanów w analogicznych warunkach. Mechanizm powstawania tych związków można sobie wyjaśnić przyjmując, że dwa aniony SO-, tracąc na anodzie po jednym elektronie, łączą się ze sobą na anion nadtlenodwusiarczanowy:

Jest to więc związek pochodny nadtlenku wodoru, zawierający „mostek” z dwóch atomów tlenu —O—O—. Obecność takiego ugrupowania atomów tlenu w anionach SaO- została potwierdzona metodą spektralną. Podobnie jak nadtlenek wodoru, kwas nadtlenodwusiarkowy i jego sole są silnymi środkami utleniającymi i jako takie znajdują zastosowanie do bielenia, a także do fabrykacji niektórych barwników. Używane są też w chemii analitycznej, strącają bowiem sole manganu, niklu, kobaltu w postaci wyższych tlenków, sole zaś chromu trójwartościowego przekształcają w związki chromu sześciowartościowego.

Przez rozkład kwasu nadsiarkowego wodą w odpowiednich warunkach powstaje nadtlenek wodoru: S2Os + 2H20 = 2SO4- + 2H+ + H.O . Na tej reakcji opiera się elektrolityczna metoda otrzymywania nadtlenku wodoru w technice.