Przez działanie w odpowiednim stosunku wagowym siarką na fosfor w stanie stopionym lub też w roztworze dwusiarczku węgla otrzymać można cztery różne siarczki fosforu o składzie wyrażonym wzorami: P4S3, P4S5, P4S7 i P4Sm- Przekrystalizowane z odpowiednich rozpuszczalników tworzą one w stanie czystym kryształy barwy żółtej. W zwykłej temperaturze na powietrzu są dość trwałe ostatnie dwa pod wpływem wilgoci powoli ulegają hydrolizie, wskutek czego czuć je siarkowodorem w wyższej temperaturze spalają się na P2O3 i SO2. Bez dostępu powietrza dają się destylować bez rozkładu w 400—500″ C. Znajdują zastosowanie do przeprowadzania tlenowych połączeń organicznych (alkoholi, eterów, ketonów i in.) w odpowiednie tiozwiązki. Pierwszy z nich jest stosowany do wyrobu zapałek, zapalających się przez potarcie o jakąkolwiek szorstką powierzchnię.
Azotek fosforu, P3N5, otrzymuje się przez dłuższe ogrzewanie pięciosiarczku w strumieniu amoniaku do 850°C jako masę stałą bez barwy, smaku i zapachu, nierozpuszczalną w żadnym ze zwykle stosowanych rozpuszczalników i dość odporną na działanie odczynników chemicznych w zwykłej temperaturze. W lSCTC pod ciśnieniem para wodna hydrolizuje go na NH3 i H3PO4. Ponadto znane są też azotki o składzie P2Na i PN, Fosfor tworzy też szereg ciekawych związków z azotem i fluorow- cami o ogólnym wzorze (PNX2)„, które jednak tutaj nie mogą być rozpatrywane.